Rouw en verlies, iedereen krijgt daar mee te maken.
Begin van deze maand is mijn lieve schoonmoeder overleden. Op een mooie leeftijd van 91 jaar. Ze was als een moeder voor me en ze zei heel regelmatig, je bent als een dochter voor me. Als meisje van 15 jaar kwam ik al bij de Pluimenfamilie over de vloer.
Haar laatste jaren in het verpleegtehuis waren voor haar best zwaar. Door het achteruit gaan had ze meer hulp nodig. Wat vond ze het fijn als ik een dag bij haar was. Dan kon ik haar verzorgen en gingen we meestal een hapje eten beneden in het restaurant. Als ze ‘s middags in bed lag ging ik naar Heidehof, de begraafplaats waar mijn ouders en mijn schoonvader begraven liggen. De graven wat bijhouden en nieuwe plantjes zetten. Toen mijn vader er nog alleen lag en mijn moeder dan meeging zei ze tegen me, je bent een echt bloemenmeisje. Als ik nu bezig ben met de bloemetjes binnen of buiten hoor ik haar in gedachten dat tegen me zeggen. Fijn als je herinneringen hebt die dierbaar voor je zijn. En nu is het vreemd en kaal. Geen regelmatige bezoekjes meer naar Apeldoorn. Een dierbaar mens is ons ontvallen. Een liefhebbende, belangstellende moeder en oma. We hebben allebei geen ouders meer. Het dringt nog niet helemaal tot me door.
En waar is ze nou? Dat grote mysterie, is ze in de hemel waar ze zo heilig in geloofde? Ze is zeker voelbaar in m’n hart. In alle herinneringen, haar positieve kijk en haar vrolijke lach. Haar dankbaarheid over al het moois wat het leven haar gebracht heeft. Dankbaar ben ik voor wat ze voor ons heeft betekend.
De dood brengt je ook weer heel dicht bij je eigen dood. Het besef dat we allemaal gaan. Het hoort bij het leven, geboren worden en sterven. Sterk vind ik het, dat er heel vaak als er iemand sterft, er ook een baby’tje wordt geboren of er is een stel in blijde verwachting.
Nadenken over de dood en je eigen leven brengt je ook bij hetgeen je werkelijk belangrijk vindt. De mensen, je dierbaren waar je graag mee optrekt. Bewust leven, ontdekken van nieuwe dingen, je passie aandacht geven, het zijn in de natuur. Ontdekken waar je oprecht blij van wordt.
Mijn passie, yogales geven, meditaties, ik begin het enorm te missen door deze wel hele lange zomerstop. Wat ben ik blij om deze week weer twee lessen te mogen verzorgen.
Misschien heb je je nog niet aangemeld hiervoor en wil je toch meedoen? Kijk dan op de website bij Specials, https://www.annadruyoga.com/specials of stuur me een mail of appje.
Fijne zomer verder, liefs Ankie